De bietenkade in Bant, ik ben er wat langs gefietst gedurende mijn schooltijd, nooit wetende waar die kade vroeger voornamelijk voor diende. Al tientallen jaren is er weinig bedrijvigheid en is het geworden tot een stukje niemandsland. Het lijkt wel een beetje op landje pik, container van Kramer weg, vrachtauto van Slump voor in plaats of containers van een “onbekende” eigenaar. In ieder geval was het een troosteloos gebeuren en daarom is het geweldig dat het nu weer geworden is tot een mooie eyecatcher van Bant!
Toch liggen hier heel wat zweetdruppels op de kade van al die aangeleverde bieten in de begin jaren van de polder (van 1952 tot 1969). Het contrast van bietenteelt en -oogst van vroeger en het heden is gigantisch en ik kan gerust zeggen dat de vele zweetdruppels van vroeger over zijn gegaan in luizweet. Zelf heb ik vaak de verhalen van mijn vader en opa aangehoord over het handmatig dunnen, koppen en opsteken van de bieten. Ook wel eens vernomen dat mijn opa kampioen bieten dunnen was gezien zijn enorme snelheid en vooral gedrevenheid! Als boer in deze tijd kan ik mij moeilijk voorstellen om het gehele voorjaar en zomer druk te zijn in de bieten voor een mooie en schone stand, laat staan veel tijd kwijt te zijn met het oogsten ervan.
Als kind heb ik wat tegen de wel bekende bietennetten geschopt, maar dan wel met een bal. Onverwoestbaar toen en nog steeds trappen mijn neefjes en eigen zoon tegen dezelfde netten aan. Maar even terug in de tijd, wat zal men het met regelmaat koud hebben gehad in de herfstmaanden tijdens de oogst. Nog snel even een paar rijtjes koppen, met bietentang uitdraaien en opsteken op de wagen om zodoende de volgende ochtend zo vroeg mogelijk bij de kade te zijn om gelost te worden. Toch leek het mij ook wel een gezellige tijd en kan het niet anders dat de boeren met een schuin oog bij elkaar in de wagen keken om toch vergelijk te hebben met de eigen bieten in de hoop dat die van hemzelf toch echt iets dikker waren. Hoe was dat gezegde ook alweer, de domste boeren hebben de dikste bieten?? Nooit begrepen in ieder geval, want domme boeren bestaan immers niet!
Gelukkig weet ik van mijn collega’s aan de Polenweg niet hoe dik hun bieten zijn geweest maar krijgen wij de uitslagen van de opgehaalde bieten binnen 24 uur online aangeleverd. Daarnaast gaat het ons alleen nog maar om netto tonnen, tarra, winbaarheid en suikerpercentages. Per uur halen we met de loonwerker gemakkelijk 100 ton bieten naar binnen, wat staat voor een gemiddelde hectare opbrengst anno 2017. In de teelt zijn door veredeling van rassen resistenties tegen grondgebonden- en schimmelziekten ingebouwd. Door verdere optimale bemesting en gewasbescherming zijn de suikeropbrengsten in 20 jaar tijd bijna verdubbeld. Waar in de jaren ‘90 een suikeropbrengst van 12.000 kg enorm was, wordt nu op de top 20.000 kg per ha geoogst. De winst ligt niet zozeer in meer netto geld per ha, maar in het feit dat wij minder hectares nodig hebben voor ons quotum. Op de “uitgespaarde” hectares kan dan een ander gewas groeien met (hopelijk) rendement.
Vanmorgen vroeg (zondagochtend….) reed ik met mijn spuitcombinatie over het viaduct en wat schetst mijn verbazing? Er zaten wel 3 tevreden vissers te hengelen verspreid over de nieuwe kade, een prachtig gezicht en een aanwinst voor ons dorpje. Zouden deze vissers stiekem ook bij elkaar in de emmer kijken wie de dikste vis “geoogst “ heeft? De geschiedenis herhaalt zich in ieder geval in positieve zin.
In ieder geval is de kade geen niemandsland meer en hoort het weer een beetje bij de Banter samenleving. Wellicht is het een idee om een “grote verhalen “ bankje te plaatsen waar gepensioneerden lekker kunnen hangen en opscheppen over vroeger. Ik ben wel benieuwd wie daar dan als eerste gaat zitten. Tenslotte kan een ieder je makkelijk zien vanaf het viaduct.
Theo Vos
Naar het nieuwsoverzicht